Ahmet ATILMIŞ
Çalışmak ama severek,
Başarmak ama başkalarını ezerek değil,
Eğlenmek ama kimseyi rahatsız etmeden.
Herşey insan sağlığı ve onuru için ...
Kırık Dökük
Bir kaç saat sonra en derin yerinde, uykularımızın… Derinlerden bir ses,
Bir kaç saat sonra
en derin yerinde,
uykularımızın…
Derinlerden bir ses,
Derinlerden büyük şimşek şavkı.
Bir devasa uğultu.
Salladı yer yüzünü...
Uykulu bebeklerin yüzünü.
Gelinlerin, damatların yüzünü.
Sallandı
Yaşlısı, genci, kadını, erkeği.
Sarsıldı evler...
Sarsıldı ve çöktü, üstüne hayatın.
Çürük zeminler,
Çalınmış malzeme
Ezdi yarınlarını onbinlercemizin.
Kalanlar kar içinde,
Fırtınayla boğuşur.
Kalanlar ağlar,
Kaldığına utanır.
Gücü yetmez göçüğe,
Parmaklarını parçalar
Ama çıkaramaz kardeşini.
Karanlık, soğuk,
Artcılar arasında kalmış gözleri.
Ayakları elleri
tıkanmış yollarda titrer.
Toplanıyorlar büyükçe salonlara.
Balık istifi doluşuyor.
Bulduğu yere soluklar.
Olan paylaşıyor varını yokunu.
Söyleşerek ısınıyorlar sanki.
Kimse kimseye bakamıyor,
sadece sesleniyor.
İnsanın , insana seslenişi bu.
Sesin, sese değmesi. ilaç gibi.
Gün ağardığında Pazarcık yıkık dökük
Dumanlar tütüyor yıkık evlerin, yıkıntıları arasından.
Ve kırık dökük sessizlik.
Binlerce köy, yüzlerce kasaba, onlarca il,
Kırık dökük.
Hastaneler kırık dökük.
Kolu kanadı kırılmış idarenin.
Hırsızlar, ve sorumsuzlarda yaşıyor aynı sonu.
Hayat kırık dökük.
Hayat Kızılay'ın çorbası...
Çadırı...
Hayat gelen yardım kolileri.
Hayat doktor kızımın
Canhıraş mücadelesi.
Meydanda yanan ateşler.
Otomobilde geçen geceler.
Neden sonra
Siyasilerin bizatihi taziyeleri.
Ve aylar sonra lüks konteynır kentler.
Aylar kırık, dökük
Bir yıl geçti aradan
Hala ordayız.
Orası hala
Kırık dökük…
Ahmet ATILMIŞ | 06.02.2024
