Bir sorsan kendine kardeş, fırsat bulursan.

Ben nerde eksiliyorum?

Nerede tükeniyorum?

Nerede, ne kadar ölüyorum kardeş?

Ekmek parası diyorum.

Gelecek diyorum.

Kazanmak biraz daha.

Biraz daha kazanmak.

Sonra onları korumak!

Korumak için mi ölüyorum?

Bi sorsana kendine ben nerede azalıyorum?

Nerede kaybediyorum?

Divriği ulu caminin

Cennet kapısında ne hünerli eller gezinmiş.

Çin seddinde,

Yasak şehirde.

Uçaklarda, trenlerde, vapurlarda, otomobillerde.

Yapay zekada.

Ey Michelangelo,

Eyy Picasso,

Eey Nesimi,

Eeey Che!

Söyleyin nerelerde tükeniyorum ben?

Öylesine gelip

Öylesine gidiyorum gezegenden.

Karahan tepeden, Göbekli tepeden geride miyim?

Hiç savaşmadan mı kaybediyorum?

Kendimi baştan başa.

Tanrıyı suçlamayın baylar, bayanlar...

Yoksulluğu o yaratmadı.

Sokakları süpürdüm.

Buğday ektim,

Maden soktum.

Makinada kolum gitti,

Taşlamada ciğerlerim.

Ben beni bileli çalışıyorum.

Bombay’da,

Hanoi’de,

Yemen'de,
Burundi’de…
Her bir köşesinde dünyanın...

Hayat akan ırmakların kalbinde 

Ellerim, aklım, gövdem var...

Bangladeş’im ben

Laos’um, Kamboçya’yım.

Kara Afrikay’ım boydan boya. Temiz suya bile hasret.

Salgınlarla boğuşan.

Sor bir ne olur

Zaman bulursan

Nerede eritiliyorum?
Çürütülüyorum…

Hangi zindanda bekliyorum idam edileceğim günü?

Haydi konuş Latin Amerika.

Filistin’i kana boğanlar kimler?

Eyy Avrupa'nın "Demokratları"

Siz mi çaldınız sevdalarımı?

Amerika’nın "Demokratları" konuşun, en çokta siz mi?

Kim?

Ya da kimler?

Sisteminiz batsın

Ben yaşatmak için ölmeliyim sadece…



Ahmet ATILMIŞ | 16.11.2024 – aatilmis@hotmail.com